كرونا و آموزش عالی؛ فرصت ها و تهدیدها،
آموزش مجازی توفیق الزامی یا مایه نگرانی
به گزارش علم عدل تجربه آموزش از پشت لپ تاپ ها و حضور در كلاس هایی كه وجود خارجی ندارند تحفه كرونا برای اغلب دانشجویان و دانش آموزان جهان بود. دانشجویان ایرانی هم از این پدیده آموزشی بی نصیب نماندند و از روزهای ابتدایی اسفند ۹۸ دانشگاه ها یكی بعد از دیگر با صدور اطلاعیه هایی تعطیلی كلاس های حضوری را اعلام نمودند وبه آموزش مجازی روی آوردند. حال باید دید استادان و دانشجویان حالا و بعد از سپری كردن یك ترم تحصیلی مجازی درباره این تجربهی جدید چه می گویند؟
به گزارش علم عدل به نقل از ایسنا، حدودا هر دانشجوی ایرانی در چند ماه گذشته اقلا یک مرتبه آموزش مجازی را تجربه کرده است. استادان هم در این چند ماه با چالش بزرگ آموزش و ارزشیابی مجازی دست و پنجه نرم کردند. بعضی از آنها معتقدند آن چه در ترم تحصیلی گذشته رخ داد توفیق الزامی بود و نوید روزهای بهتری را در آموزش عالی می دهد. یکی از اعضای هیئت علمی دانشگاه علم وصنعت اعتقاد دارد یکی از مزایای انتشار کرونا این بود که آگاهی و ظرفیت استفاده از فضای مجازی افزایش یافت و سبب ایجاد یک «تحول» در سیستم آموزش عالی شد. مرتضی رهبر، امیدوار است با گسترش آموزش مجازی در آینده هم بتوان در کنار آموزش حضوری از ظرفیت های آموزش مجازی هم به صورت همزمان بهره برد.
از سوی دیگر یکی از استادان دانشگاه درباره تردیدی که آموزش مجازی می تواند ایجاد کند می گوید: در دوره های مجازی می توانیم ساعت کلاس را تغییر دهیم. همچنین، پس از آخر کلاس منابع آموزشی در دسترس دانشجویان قرار می گیرد و حتی دانشجویان مجبور نیستند که در زمان مقرر سر کلاس حضور داشته باشند. ازاین رو این دسترسی ساده به مواد آموزشی می تواند سبب شود که به این سیستم فعلی عادت نماییم و حتی در زمانی گرفتار تردید شویم که چرا باید مشقت رفتن تا دانشگاه را تقبل نماییم در حالیکه شیوه آسان تری هم برای یاد گرفتن دروس و آموزش دادن وجود دارد.
این در حالی است که بعضی از استادان دانشگاه هم معتقدند کیفیت کلاس های حضوری بسیار بالاتر از مجازی بوده است و دانشجویان تمایلی به مشارکت در کلاس های مجازی نشان نمی دهند. دکتر محمدجواد غلامرضا کاشی، عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی در اینباره می گوید: میزان مشارکت بسیار پایین تر از آموزش حضوری است. بخشی از دانشجویان به علت مشکلات تکنیکی صدا و امثالهم مشارکت نمی کنند و برخی هم علاقه نشان نمی دهند. در صورتی که در فضای واقعی، استاد می تواند دانشجو را به مشارکت وادار کند.
زرین زردار عضو هیئت علمی دانشکده ارتباطات این دانشگاه هم با تاکید بر این که در ارتباط حضوری، فضا برای دادوستد اطلاعات بیشتر فراهم است می گوید: در ارتباط حضوری، دانشی که شکل می گیرد از کیفیت بالاتری برخوردار است؛ چون همه ابعاد تعامل همچون زبان بدن و احساسات مثبت و منفی در این فضا حضور دارند. آن چیزی که در کلاس درس اتفاق می افتاد انتقال دانش انباشته استاد به دانشجویان نبود بلکه گفت وگویی بوده برای رسیدن به یک فهم این در شرایطی است که سنتز دانش در کلاس های مجازی کندتر رخ می دهد. پس از فروکش کردن بحران کرونا لازم است به کلاس های حضوری خود باز گردیم چرا در این نوع آموزش کیفیت متفاوتی عرضه می شود.
تاثیری که تجربه ی آموزش آنلاین مقرر است بر آموزش حضوری بعد از آخر انتشار کرونا بگذارد در مواردی سبب نگرانی استادان دانشگاه شده است. یک عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی در اینباره می گوید: در ارتباط با سستی در رجوع دانشجویان و گاها اعضای هیات علمی و کارکنان در نیمسالهای آتی به دانشگاه نگرانی هایی وجود دارد. به این مفهوم که مسائلی مانند ترافیک، تمایل به عدم سحرخیزی، خستگی در محیط دانشگاه و غیره امکان دارد از حضور موثر دانشجویان در محیط دانشگاه بکاهد. همینطور امکان دارد در بعضی موارد تصمیمات شتاب زده جهت جایگزینی سیستم آموزش الکترونیکی به جای آموزش حضوری توسط عده ای مطرح شود.
استادان دانشگاه در گفت وگوهایی که با ایسنا داشتند نقش آموزش عالی در حل بحران هایی که کرونا در بخشهای مختلف زندگی ایجاد کرد را هم بررسی کردند. بعضی از آنها معتقد بودند به جز دانشگاه های علوم پزشکی که جانفشانی کردند از بقیه ی دانشگاه ها تحرک چندانی دیده نشد. این در حالی بود که برخی دیگر، از اقدام دانشگاهیان برای تأمین ماسک و شیلد مورد نیاز مردم و کادر درمان یاد کردند. گروهی دیگر هم قضاوت درباره عملکرد دانشگاه را زودهنگام می دانستند.
از همان روزهای ابتدایی شروع آموزش مجازی، اعتراضات دانشجویان در مورد عدم دسترسی برخی به اینترنت با سرعت مناسب و هزینه ی بالای مصرف اینترنت عنوان شد. در همین راستا، معاون آموزشی وزیر علوم اعلام نمود آن دسته از دانشجویانی که امکان دارد به هر علت نتوانند از آموزش الکترونیکی استفاده کنند و یا در جایی هستند که نمی توانند به اینترنت و موبایل دسترسی یابند، می توانند ترم یا درس مورد نظرشان را بدون احتساب سنوات حذف نمایند.
اما برای آن هایی که به اینترنت دسترسی داشتند شاید جدی ترین مشکلی که در ایام ابتدایی و گاها در تمام طول ترم تحصیلی آنها را درگیر کرد، قطع و وصلی پی درپی اینترنت و کیفیت پایین صدا و تصویر بود. یکی از دانشجویان دانشگاه علم و صنعت در اینباره می گوید: اصلا زیرساخت های دانشگاه مناسب نبود. من به استادان درس هایی که شرکت در آنها برایم مهم بود ایمیل می فرستادم و از آنها می خواستم کلاس ها را در پلت فرم دیگری برگزار کنند و استادانی که پلت فرم های دیگری را انتخاب کردند کلاس های باکیفیت تری داشتند.
علاوه بر آن، یکی از دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه تهران هم می گوید: ما اصلا از سامانه دانشگاه استفاده نکردیم و از آن جایی که اینترنت فقط برای سامانه دانشگاه مجانی محسوب می شد من و همکلاسی هایم مجبور شدیم برای اینترنت هزینه زیادی بپردازیم. اگر می شد این سامانه را بگونه ای طراحی نمایند که همه ی دانشجویان از شهرها و روستاهای مختلف در آن حضور داشته باشند و بر عملکرد استادان هم نظارتی وجود داشته باشد، خیلی خوب می شد.
به گزارش علم عدل به نقل از ایسنا، این گلایه ها در حالی مطرح می شود که بر مبنای شنیده ها از دانشجویان دانشگاه ها و رشته های تحصیلی مختلف، دانشجویان برخی دانشگاه ها بیشتر از کیفیت برگزاری کلاس های مجازی خود راضی بودند و معتقدبودند دانشگاه آنها از زیرساخت های مناسبی برخوردار بودو در مقابل، برخی هم در حد اندکی از این کلاس ها و کیفیت شان راضی بودند.
اکنون آموزش عالی ایران تجربه ای چهارماهه از برگزاری کلاس ها به صورت مجازی در چنته دارد و اگر بر مبنای گفته های مسؤلان کلاس های مجازی باردیگر از ۱۵ شهریور ماه از سر گرفته شوند بازه زمانی یک ماه و نیمهی پیش رو می تواند فرصتی مناسب برای بهبود کیفیت کلاس های ترم آینده باشد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب