دروازه تاریخ،
بهشتی در تور منافق مظلوم نما
به گزارش علم عدل، گرگ های گوسفندنما ۷-۸ روز پس از بلوای خیابانی سی ام و سی و یکم خرداد ۱۳۶۰ نخستین ضرب شَست را هم زمان نشان امام خمینی و جیمی کارتر دادند. امام را در غم از دست دادن نظریه پرداز و تئولوگ انقلاب اسلامی عزادار کردند و رئیس جمهور آمریکا را به خاطر حذف فیزیکی یکی از ارکان موثر نظام خوشحال کردند.
به گزارش علم عدل به نقل از ایسنا، امروز هفتم تیر چهل و دومین سالروز انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی در چهارراه سرچشمه تهران و به شهادت رسیدن آیت الله دکتر سید محمد بهشتی و ۷۲ نفر از کارگزاران انقلاب اسلامی در سال ۱۳۶۰ است.
با اعلام آغاز مبارزه توسط آیت الله سید روح الله موسوی خمینی رهبر نهضت اسلامی در سال ۱۳۴۱، خیلی از دوستداران و پیروان ایشان ندایش را لبیک گفتند و خویش را همراه ایشان کردند. همچون شخصیت های تراز اول حوزه و دانشگاه که به صف انقلابیون پیوست، آیت الله دکتر سید محمد حسینی بهشتی بود.
او خود در خاطراتش از آن دوران این چنین یاد کرد: «در سال ۱۳۴۱ انقلاب اسلامی با رهبری امام و روحانیت نهادینه شد. شرکت فعال روحانیت، نقطه عطفی در تلاشهای انقلابی مردم مسلمان ایران به وجود آورد من هم در این جریان حضور داشتم تا اینکه در همان سالها در قم بمناسبت تقویت پیوند دانش آموز و معلم و دانشجو و طلبه به ایجاد کانون دانش آموزان قم دست زدیم و مسئولیت مستقیم این کار را برادر و همکار و دوست عزیزم مرحوم شهید دکتر محمد مفتح ببه دست گرفتند. جلسات بسیار جالبی بود. هر هفته یکی از ما سخنرانی می کردیم و دوستانی از تهران می آمدند و گاهی مرحوم مطهری و گاهی مدرسان قم می آمدند.
در یک مسجد طلبه و دانش آموز و دانشجو و فرهنگی همه دور هم می نشستند و این در واقع نمونه دیگری از کوشش برای پیوند دانشجو و روحانی برای مبارزات و رشد دادن و گسترش دادن فرهنگ مبارزه و تبلیغ اسلام بود. این تلاشها و کوششها بر رژیم گران آمد و در زمستان سال ۱۳۴۲ من را ناچار کردند از قم خارج و به تهران بیایم. به تهران آمدم و در ادامه کارها با گروههای مبارز از نزدیک رابطه گرفتم.
با جمعیت هیاتهای مؤتلفه رابطه فعال و سازمان یافته ای داشتیم و در همین جمعیتها بود که به پیشنهاد شورای مرکزی، امام خمینی یک گروه چهار نفری بعنوان شورای فقهی و سیاسی تعیین کردند: مرحوم آقای مطهری، بنده، آقای انواری و آقای مولایی. در همان سالها به این فکر افتادیم تا با دوستان کتاب تعلیمات دینی مدارس را که امکانی برای تغییرش فراهم آمده بود دور از دخالت دستگاههای جهنمی رژیم بنویسیم و توانستیم این کار را در سلسله جلساتی پایه گذاری نماییم. پایه برنامه جدید و کتابهای جدید تعلیمات دینی با همکاری آقای دکتر باهنر و آقای دکتر غفوری و آقای برقعی و برخی از دوستان، آقای رضی شیرازی که مدت کمی با ما همکاری داشتند و برخی دیگر مانند مرحوم آقای روزبه که نقش مؤثری داشتند، فراهم گردید.
سال ۱۳۴۱ اگر اشتباه نکرده باشم، ۴۱ یا اوایل ۴۲ بود در جشن مبعثی که دانشجویان دانشگاه تهران در امیرآباد در سالن غذاخوری برگزار کرده بودند، از من دعوت نمودند تا سخنرانی کنم. در این سخنرانی موضوعی را بعنوان مبارزه با تحریف که یکی از هدفهای بعثت است، مطرح کردم. در این سخنرانی طرح یک کار تحقیقاتی اسلامی را عرضه کردم که آن سخنرانی بعدها در نشریه مکتب تشیع چاپ شد. مرحوم حنیف نژاد و چند تای دیگر از دانشجویان که از قم آمده بودند، و عده ای دیگر از طلاب جوان که آن جا بودند، اصرار کردند که این کار تحقیقاتی آغاز بشود. در پاییز همان سال ما کار تحقیقاتی را با شرکت عده ای از فضلا در زمینه حکومت در اسلام آغاز کردیم.
ما همواره به مساله سامان دادن به اندیشه حکومت اسلامی و مشخص کردن نظام اسلامی علاقه مند بودیم و این را به صورت یک کار تحقیقاتی آغاز کردیم. این کارهای مختلف بود که به حکومت گران آمد و من را ناچار کردند به تهران بیایم. که در تهران هم آن همکاری را با قم ادامه می دادیم. پس از چند ماه، فشار دستگاه کم شد. باز گاهی آمد و شد می کردیم، هم برای مدرسه حقانی و هم برای همین جلسات حکومت در اسلام که البته بعدها ساواک اینها را گرفت و دوستان ما را تار و مار کرد.
آیت الله بهشتی و دو پسرش
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب