از كدامین عید سخن بگویم، از عید امید یا از عید ناامیدی؟
به گزارش علم عدل ایستاده در مقابل همه اختلاف ها و افتراق ها، در رویارویی با همه ناامیدی ها كه مردم را فرا گرفته بود، در كنار جامعه مسلمانان كه هر یك از سویی زحم می زدند، در بامداد عید قربان، با مردم سخنی گفت...
خبرآنلاین در گزارش های پیشینی خود به مفهوم « كعبه، حج و عید قربان در سه نگاه» پرداخته است. همینطور در گفت و گو با استاد احمد عابدی به « نگاه های قدیمی غلط به نام اسلام » اشاره كردیم و « رسوم متفاوت مرم ایران برای عید قربان» را ترسیم كردیم. درباره « تأثیر خوانش سلوك ابراهیم بر زندگی اجتماعی امروز» و فلسفه عید قربان با دكتر احمد مبلغی؛ رئیس دانشگاه مذاهب اسلامی، سخن گفتیم و هم «مفهوم عید قربان» را از نگاه فسلفی آیت الله جوادی آملی جست و جو كردیم. اینك در این گزارش با متنی و سخنی متفاوت از امام موسی صدر روبرو خواهیم بود.
سال 1971 بود. «امام صدر» ایستاده در مقابل همه اختلاف ها و افتراق ها، در رویارویی با همه ناامیدی ها كه مردم را فرا گرفته بود، در كنار جامعه مسلمانان كه هر یك از سویی زحم می زدند، در بامداد عید قربان، با مردم سخنی اظهار داشت كه از جنس حرف های تكراری همیشه نبود. سخنی و پیامی تازه از جنس كرامت انسان و دعوت به راهی تازه كه می توانست مردم را به سمت دیگری فرا خواند. آنچه می خوانید بخش هایی از سخن امام موسی صدر در آن عید قربان است كه به مناسبت امروز برگزیده ایم:
دوست داشتم درباره‌ی عید با شما صحبت كنم، اما سرگردان ماندم كه از كدامین عید سخن بگویم؟
از عید مرهم و درمان یا از عید زخم و جراحت؟ از عید امید و آرزو یا از عید ناامیدی و افسردگی؟
از عیدی كه فرصت حماسه آفرینی بود ولی حالا به سرودن حماسه محدود شده است.
آیا درباره‌ی عیدی صحبت كنم كه شوق دیدار از آفریدگار است یا عیدی كه چاپلوسی از آفریدگان شده است؟
به دنبال ریشه های این عید در زمان های پیشین می گشتم. دیدم ابراهیم، پدر پیامبران و پیشوای یكتاپرستان در كهن سالی و با قلبی سرشار از ایمان، جگرگوشه‌ی خویش را به قربانگاه می برد تا در پیشگاه خداوند و برای خشنودی او قربانی كند و خداوند مهربان و كریم هم قربانی او را می پذیرد و فدیه ای از جانب خود برای او می فرستد و او را به امامت و پیشوایی همه‌ی آفریدگان می گمارد.
پیامبر خاتم عید را هجرتی خالص برای خداوند قرار داد و آنرا در حج گزاردن به سمت كعبه، برای هر كه بتواند به آن راه یابد، معنا كرد.
حج همانا سفر از «من» به سمت «او» ست تا «من» را از آنچه در درون دارد تهی و با «او» پر نماییم. خانه و كاشانه و آسایش را رها نماییم و به سمت او برویم.
... و اما در طرف دیگر این صفحه، ما در چهار ضلع جهان اسلام
در این برهه از زمان...
صاحب گوساله‌ی طلایی، عید را می رباید و در پرتو آن قربانگاهی می سازد تا خویش را مهتر همگان، از كلیسای مهد تا مسجد صخره، قرار دهد
و بر این سرزمین پیشرو در قلب زمین چیره شود و با آن هرچه می خواهد بكند. در این میان، ما كه استاد و پیش كسوت در قربانی دادنیم
... در گوساله های طلایی، آجرهای چیده شده و چند وجب زمین فرو می رویم و در حاشیه‌ی منطقه ای كه خود اهل آنیم زندگی می نماییم و همچون یتیمانی كه چشم به دستان فرومایه دوخته اند، به آن می نگریم.
ای برادران ایمانی، بعد از عید چه رخ می دهد؟
آیا در پیام ها و مفاهیم این روز دقت و درنگ می كنیم؟ برای این وضعیت در ذهن من چهارضلع ترسیم شده است:
دشمنی سركش، دوستی محافظه كار، جهانی سازش كار و ما كه به همراه گوساله های طلایی خود به سمت كشتارگاه می خزیم.
برادران!
عید باید مناسبتی باشد تا در مفاهیم و پیام های آن ژرف بیندیشیم و بعد از آنكه روشن شد وضعیت كنونی ما فاسد و تباه است، فضای مناسبی را برای عملكردی دیگر، از عید اقتباس نماییم.
در تاریخ امت ها، جنبش هایی وجود داشته است... در تاریخ امت ها بیداری هایی بوده است. پس كی زنگ ها به صدا درمی آیند و چه موقع بانگ مؤذن رسا به گوش می رسد؟
امتی كه نمی داند چگونه نیروها و توانایی هایش را به كار گیرد، نمی تواند به موجودیت خود ادامه دهد، چونكه یكی از اصول اولیه در این عالم بیرون راندن بیگانه است و ملتی كه نمی داند چگونه برای خود فرصت سازی كند یا اجازه می دهد فرصت هایش تباه شوند، نباید دیگرانی را سرزنش كند كه برای او فرصت مرگ را رقم می زنند.
دشمن همه‌ی توان خویش را برای ورود به میدان مبارزه ای مستمر بسیج كرده و همه‌ی نیروهای شر و تباهی را در راه آن به خدمت گرفته است تا از رهگذر آن به خرافه های دینی اش جامه‌ی عمل بپوشاند و خودش را عنصری برتر از بشر نشان دهد، ولی ما فقط با نیروهایی پراكنده و با رؤیای انسان های خواب آلود و مریض وارد این میدان شده ایم. میدان دیگر، میدان ورود به تمدن قرن بیستم و همگام شدن با دنیای جدید است، ولی برای ورود به این میدان هم چیزی آماده نكرده ایم، به جز جلوه هایی بی فروغ و حاشیه هایی ناكارآمد و تشریفاتی ظاهری و عاری از هرگونه ژرفای انسانی.
در كشاكش این دو میدان، بیدهای اختلافات داخلی درون را می خورد و بریدن از میراثی غنی و محرومیت از هر آرزوی بزرگ و هر آرمان شریف هم سبب از هم گسیختگی بیشتر می شود.
در این میان، عید مناسبت خیره كننده ای است برای ژرف اندیشیدن در سرنوشت...
ایام عید اراده‌ی ما را برمی انگیزد و به ما اخطار می دهد و نهیب می زند كه چرا پرچم آرما ن خواهی و فداكاری را به دشمن خود سپردید و به جای خدای یگانه، گوساله‌ی او را به خدایی گرفتید؟
عید یعنی اینكه افكار خویش را متمركز و در حماسه های پایداری و ایستادگی تأمل كنید؛ حماسه هایی كه پیشینیان بزرگ شما در طول تاریخ رقم زده اند و در پرتو آن از موجودیت عظیم خود در مقابل همه‌ی عالم دفاع كرده اند؛ حماسه ها و پایداری هایی كه بدون فداكاری بزر گ مردانی سخت اراده كه كوه را از جا می كندند، پدید نمی آمد.
در عید از این اراده ها الهام می گیریم تا زخم هایمان را مرهم نهیم و در ارزیابی و سنجشی همه جانبه، وضع موجود را بررسی می كنیم؛ ارزیابی و سنجشی همراه با قاطعیتی قاضی وار، امیدی مؤمنانه و افتخار حقیقی به گذشته و حال؛ نه با تاكید بر كهنه ای كه بت شده یا بیگانه ای كه هنوز پذیرفته نشده است. بیایید از لهو و لهوانگیزی، فساد و فسادانگیزی و اقدامات نسنجیده و تفرقه افكنی های نابخردانه دوری نماییم و برای ساختن میهنی مبارز تلاش نماییم و لهو، هرزگی، مجله های فاسد، قلم های ناپاك، سفره های سیری ناپذیر قمار و پوشش های بی بندوبار را از میان برداریم و این موج ها را كه ریشه و بنیاد امت را تهدید می كند و به اسم آزادی ترویج و تبلیغ می شود، متوقف نماییم. آزادی واقعی از این دورنگی و نفاق به دور است. و این ساخته‌ی دشمن است.
بیایید دست فرزندان و جگرگوشه هایمان را بگیریم و به قربانگاه مقدس الهی، یعنی قربانگاه آمادگی برای دفاع از شرافت و آزادگی و سازندگی ببریم تا بتوانیم وطنی یك پارچه، سرافراز، شكست ناپذیر و مقتدر بسازیم و آیا اینها جز با تصویب و اجرای طرح خدمت سربازی به دست می آید؟ و با گام برداشتن در راه دانش و فناوری های سالم؟ چون كه برای همه روشن شده است كه دانش ناقص چیزی جز نادانی و ناكارآمدی نیست.
اگر در راه خدای یكتا و یگانه حركت نماییم در واقع به سمت وحدت و همبستگی حقیقی و ارزش های آرمانی گام برداشته ایم، چونكه دیگر هیچ گونه غوغاسالاری، جبرگرایی، فسیل و اهداف و منافع شخصی در بین نخواهد بود. فقط در این صورت است كه توانسته ایم عیدی را كه از ما ربوده اند، بازگردانیم و از عیدی كه ما را به آن سرگرم كرده اند، فاصله بگیریم. اینجاست كه خداوند به شما و عیدها و بلكه به همه‌ی روزهایتان بركت می دهد.
/6262
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب